Benim Öğretmenim - Kompozisyon Çalışması

BENİM ÖĞRETMENİM

Öğretmen bizim ilkokulda hayatımıza giren ve eğitimimiz boyunca hayatımızda var olan kişidir. Bize okulda sadece harfleri, sayıları, yazı yazmayı, okumayı değil de, bize hayattaki yanlışları doğruları öğreten kişidir. Ne kadar hata yaparsak yapalım bizi affeden kişidir. Bir anne, bir baba gibidir.

   İlkokula başladığım günleri hatırlıyorum. Ne kadar da ürkektim. İlk defa ailemden dışında başkalarıyla günümün çoğunu geçirecektim. Arkadaşlarım nasıl olur, öğretmenim nasıl olur endişesindeydim. Ama endişelendiğim gibi olmadı. Sırada ürkek ürkek dururken, öğretmenim geldi ve beni başımdan okşadı. O benim babam değildi. İlk defa ailemin dışında bir başkası beni okşamıştı. İşte o zaman anladım ki bir çocuğu sevmek için baba olunması gerekmezmiş. Öğretmen olması yeterliymiş.

   Daha sonraki zamanlarda öğretmenimin sabrını gördüm. Ben genelde dersleri anlamakta zorluk çekmezdim. Ama dersleri anlamakta zorluk çeken arkadaşlarım için defalarca hiç sıkılmadan aynı konuları anlata biliyordu. Heceleye heceleye  okumayı  yeni  öğrenmeye başlamıştık. O hiç sıkılmadan, bizim sözümüzü kesmeden bizi dinleye biliyordu.  Öğretmenime olan hayranlığım daha da artmıştı. O ürkek çocuktan, kendine güvenen birine dönüştüm zamanla.

   Bir gün sınıftaki arkadaşlarımla çok ses yapıyorduk. Bizi bir ders boyunca ayakta tuttu.  Başta hayran kaldığım öğretmenimle bağdaştıramadım bunu. Ama anneme söylediğimde, “Disiplin” dedi bunun adı. Sonra düşündüm ki evde annemin ve babamın da bana böyle ufak cezalar verdikleri olmuştu. Ve öğrendim ki yaptığım yanlışların sonucuna katlanmam gerektiğini.  

   Bütün öğrettiklerinin yanında umut etmeyi de öğretti bana. Yeni yıl için ağaç süslüyorduk. Hepimizden birer kâğıda çok içten dilediğimiz bir şeyi yazıp ağaca asmamızı söyledi. Tablet istemiştim. Ama yeni yıl için annem ve babam bana tablet almamışlardı. Öğretmenime dileğimin gerçekleşmediğini söylediğimde, bana eğer çok içten bir şeyi istiyorsam, mutlaka bir yolunu bulacağımı söylemişti. Umudumu yitirmek üzereydim. Aradan birkaç ay geçti ve ben harçlıklarımla tablet parasının yarısını biriktirmiştim. Diğer yarısını annem ve babam verdiler ve bir tabletim olmuştu.

   Benim öğretmenim bana sadece okumayı, yazmayı, hesap yapmayı, şarkı söylemeyi, şiir okumayı öğretmedi. Benim öğretmenim bana hayatın doğru yollarını da öğretti.

Nesrin Köseoğlı / Pıtırlı ve 

Filiz Pıtırlı – 5 D Sınıfı - Cevdet Şamikoğlu Ortaokulu